Zima tylko z nazwy (jako nasza pora roku), ponieważ na przełomie lutego i marca Słońce świeci niemal w zenicie, a temperatury w cieniu przekraczają 35 stopni.

Niebo nad Zanzibarem w lutym i marcu jest pogodne, ale w związku ze zbliżającą się porą deszczową okresowo przechodzą burze, a po zachodzie Słońca, przy dużej wilgotności powietrza, regularnie napływają chmury od Oceanu Indyjskiego. Fotografie nieba trzeba zatem było wykonywać w przerwach miedzy chmurami.
Nad głową o tej porze roku po zachodzie Słońca pojawia się Orion i Wielki Pies (Rigel przechodzi niemal przez zenit), a nad horyzontem południowym widać Canopusa i Wielki Obłok Magellana. Już około 22 czasu miejscowego wschodzi Krzyż Południa i jasne gwiazdy Centaura. Nad ranem były one widoczne w towarzystwie Skorpiona i tym roku także Jowisza, Wenus i Saturna. 18 lutego doszło do koniunkcji Wenus z Saturnem. Część dni była stracona dla fotografowania z uwagi na pełnię Księżyca 19 lutego, który po swoim wschodzie świeci na niebie równe 12 godzin.

Miejsce:
Zanzibar, wschodnie wybrzeże, Uroa Bay Beach Resort, 18.02-2.03.2019.

Zastosowany sprzęt:
Canon EOS 700D, głowica prowadząca Sky Watcher Adventurer Mini (SAM) z napędem bateryjnym na zwykłym statywie + głowica kulowa pod aparat, czasy naświetlania klatek 60-120 s bez specjalnie dokładnego ustawiania głowicy na południowy biegun nieba (wystarcza wycelowanie na gwiazdę górującą oraz pochylenie głowicy przy pomiarze kątomierzem, zainstalowanym na komórce; w tym przypadku pochylenie 6 stopni, odpowiadające szerokości geograficznej południowej), DSS dla złożenia zdjęć (łączne czasy naświetlania 15-30 min. Przy ISO 800, f=18 mm).